به گزارش آوای هگمتان، داوود پناهی با بیان اینکه اوتیسم، اختلالی عصبی، رشدی، ارتباطی و تکاملی در کودکان است که مهارت های ارتباطی، کلامی و غیر کلامی، حواس و ادراک و تعاملات اجتماعی را تحت تأثیر قرار می دهد و نشانه های آن در بیشتر موارد، پیش از سه سالگی قابل مشاهده است، عنوان کرد: در استان همدان تا کنون ۳۶۰ فرد مبتلا به اختلال اُتیسم توسط انجمن اتیسم همدان شناسایی شده است، اما پیش بینی می شود تعداد افراد مبتلا به این اختلال عصبی، رشدی بیش از تعداد پرونده های تشکیل شده باشد.
وی با اشاره به اینکه ۳۰ درصد از افراد شناسایی شده، به طیف شدید اُتیسم مبتلا هستند، اظهار کرد: اختلال طیف اتیسم دارای سطوح مختلف بوده و بین سه سطح خفیف، متوسط و شدید گسترده است.؛ اتیسم سطح ۱ خفیف‌ترین درجه اتیسم است و بیماران مبتلا به آن عملکرد بهتری نسبت به بقیه سطوح دارند، کودکان دچار اوتیسم سطح ۱ به سختی می‌توانند به نحو مناسب با دیگران ارتباط برقرار کنند.
وی با بیان اینکه اتیسم سطح ۳ شدیدترین نوع اتیسم است، خاطرنشان کرد: کودکان مبتلا به اتیسم سطح ۳ بسیاری از رفتارهای اتیسم سطح ۱ و ۲ را، البته در درجات شدیدتر از خود نشان می‌دهند؛ مشکلات این کودکان در بیان کلامی و غیرکلامی نظرات و مقاصدشان باعث می‌شود تعاملات و ارتباط آنها کاملا مختل شود، انجام رفتارهای تکراری و هیجانی نیز تشدید کننده این مشکلات است.
پناهی با تاکید براینکه کودک دارای اختلال اتیسم شدید، نیازمند حمایت و پشتیبانی همه جانبه در امور روزمره خود است، ادامه داد: کودک دارای اختلال اتیسم سطح ۳ به حمایت و پشتیبانی ۲۴ ساعته در ۷ روز هفته نیاز دارند؛ افراد دارای اختلال اتیسم شدید ممکن است همراه بیماری اتیسم مشکلاتی مانند صرع، مشکلات جسمانی و عضلانی و مشکلات گوارشی به دلیل عدم رعایت الگوهای معمول، را نیز دارا باشند.
وی با تاکید براینکه تاسیس و راه‌اندازی مرکز جامع توانبخشی و نگهداری اتیسم می‌تواند نقش بسیار مهمی در روند توانبخشی و نگهداری مناسب این افراد داشته باشد، تصریح کرد: کودک دارای اختلال اتیسم شدید ممکن است به دلیل عدم توانایی در ارتباط کلامی نتواند مشکلات جسمانی، نیازهای ضروری خود را به دیگران ابراز کند و به همین خاطر تا زمانی که این مشکلات به اوج خود نرسد برای دیگران قابل درک و تشخیص نیستند، همچنین قشقرق و بی قراری در محیط های عمومی که ناشی از مشکلات حسی می باشد، عدم درک از خطر، در بعضی مواقع ناخواسته آسیب رساندن به خود و سایر افراد، اصرارهای شدید برای بدست آورن وسایل مورد علاقه خود از جمله ده ها علائم و مشکلات موجود در سطح متوسط و به نسبت بیشتر در سطح شدید اُتیسم هستند، که خانواده را روز به روز دچار فرسایش روحی و روانی و بیشتر بسوی زوال و انزوا می‌برد.
وی با بیان اینکه بیمار مبتلا به اوتیسم سطح ۱ معمولاً می‌تواند جملات کاملی را بیان کند و با دیگران ارتباط برقرار کند، اما هنگام شرکت در گفتگوهای پی‌درپی دچار مشکل می‌شود. کودکان تلاششان را برای دوستیابی می‌کنند، اما در این امر چندان موفق نیستند، اظهار کرد: همچنین کودکان و افراد مبتلا به اوتیسم سطح ۱ برای انتقال از یک فعالیت به فعالیت دیگر یا امتحان کردن کارهای جدید دچار مشکل می‌شوند؛ ضمناً سازماندهی و برنامه‌ریزی برای کودکان دشوار است و به همین دلیل نمی‌توانند به اندازه هم‌سن و سالان خود مستقل باشند. بیماران سطح ۲ اتیسم نیاز به حمایت بیشتری دارند.
پناهی ادامه داد: بیماران مبتلا به اختلال طیف اتیسم سطح ۲ نسبت به بیماران سطح ۱ مشکلات بارزتری در ارتباطات اجتماعی و کلامی دارند. کودکان مبتلا به اتیسم سطح ۲ معمولاً دامنه علائق بسیار محدودی دارند و رفتارهای تکرارشونده‌ای را انجام می‌دهند که باعث می‌شود در موقعیت‌های خاص نتوانند عملکرد مناسبی داشته باشند.
مسئول انجمن حمایت از کودکان اُتیسم استان همدان با اشاره به اینکه برای مثال کودکان اتیسم سطح ۲ مدام عقب و جلو می‌روند یا حرفی را بارها و بارها تکرار می‌کنند، افرود: همچنین در حواس، ادراک و توجه و تمرکز خود دچار اختلال و مشکل می‌شوند و نیاز به مراقبت مادام العمر دارند.
پناهی با تاکید براینکه بیماران مبتلا به اتیسم سطح ۳ بیشترین نیاز به حمایت و مراقبت را دارند، عنوان کرد: این افراد معمولاً یا کلام ندارند یا کلام محدود و غیر هدفمند دارند؛ این افراد داری مشکلات حسی و رفتاری فراوانی هستند و درک درستی از اتفاقات پیرامون خود ندارند به همین دلیل بیماران اتیسم سطح ۳ نیازمند مراقبت و حمایت بسیار زیاد و بصورت مادام العمر دارند.
